Oddalenie roszczeń banku o bezumowne korzystanie z kapitału, nieuwzględnienie zarzutu zatrzymania i pytanie prawne do Sądu Najwyższego

Kolejny udany tydzień za nami! Zapraszamy do lektury poniższego zestawienia wyroków, które uzyskaliśmy dla naszych klientów tylko w minionym tygodniu. Wśród 7 wyroków jest kilka wyjątkowo ciekawych pozycji – 3 wyroki prawomocne, kontrowersyjne oddalenie żądania z tytułu wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z kapitału, nieprawomocny wyrok uzyskany w rekordowe w 1,5 miesiąca oraz kolejne rozważania na temat zatrzymania.

1. Wyrokiem z dnia 20.09.2022 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie (V ACa 90/22, SSA Marta Szerel) oddalił w całości apelację Raiffeisen Bank International AG od korzystnego dla naszych Klientów wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 21.10.2021 r. (XXVIII C 3440/21), w którym zasądzono – w związku z nieważnością umowy dawnego Polbanku – kwoty ponad 8 tys. zł i ponad 21 tys. CHF wraz z odsetkami (liczonymi od dnia upływu terminu zakreślonego bankowi w wezwaniu do zapłaty), a także obciążono bank w całości kosztami postępowania.
Sąd nie uwzględnił zgłoszonego przez bank zarzutu zatrzymania podkreślając, że bank nie wykazał aby jego roszczenie było wymagalne, a ponadto – z uwagi na fakt, że umowa kredytu nie jest umową wzajemną.
Wyrok jest prawomocny.

2. Wyrokiem z dnia 21.09.2022 r. Sąd Apelacyjny w Łodzi (I ACa 38/22, SSA Tomasz Szabelski) oddalił w całości apelacje mBank S.A. od korzystnego dla naszych Klientów wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 12.11.2021 r. (I C 1318/18), którym oddalono w całości powództwo banku na kwotę bez mała 2 mln zł, a to w związku z nieważnością umowy kredytu (bank dochodził roszczenia z tytułu wypowiedzianej umowy).
Wyrok jest prawomocny.

3. Wyrokiem z dnia 21.09.2022 r. Sąd Okręgowy w Krakowie (I C 2596/21, SSO Agnieszka Włodyga) zasądził na rzecz naszych Klientów od mBank S.A. kwoty ponad 95 tys. zł oraz ponad 26 tys. CHF wraz z odsetkami (liczonymi od dnia złożenia oświadczenia o skutkach nieważności), obciążając jednocześnie bank w całości kosztami postępowania.
W ustnych motywach rozstrzygnięcia Sąd wskazał, że umowa kredytu jest nieważna z uwagi na abuzywność klauzul indeksacyjnych.
Wyrok jest nierpawomocny.

4. Wyrokiem z dnia 21.09.2022 r. Sąd Okręgowy w Krakowie (I C 2272/22, SSR del. Anna Baran) ustalił nieważność umowy kredytu zawartej z GE Money Bank S.A. w 2006 r. oraz zasądził na rzecz naszej Klientki od Banku BPH S.A. kwotę ponad 205 tys. zł wraz z odsetkami (liczonymi od dnia upływu terminu zakreślonego bankowi w wezwaniu do zapłaty), a także obciążył bank w całości kosztami postępowania.
Wyrok zapadł w rekordowe 1,5 miesiąca od momentu wniesienia pozwu (!) i na chwilę obecną jest nieprawomocny.

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Skontaktuj się z nami!

5. Wyrokiem z dnia 22.09.2022 r. Sąd Okręgowy w Krakowie (I C 151/20, SSO Irena Żarnowska-Sporysz) ustalił nieważność umowy kredytu zawartej z Nordea Bank Polska S.A. w 2008 r. oraz zasądził na rzecz naszych Klientów od PKO BP S.A. kwotę ponad 214 tys. zł wraz z odsetkami (liczonymi od dnia złożenia oświadczenia o skutkach nieważności), obciążając bank w całości kosztami postępowania.
Wyrok jest nieprawomocny.

6. Wyrokiem z dnia 22.09.2022 r. Sąd Okręgowy w Krakowie (I C 792/22, SSO Krzysztof Dyl) oddalił w całości żądanie główne Getin Noble Bank S.A. (z tytułu wypowiedzianej umowy), zasądził od naszej Klientki w zakresie żądania ewentualnego kwotę ponad 199 tys. zł wraz z odsetkami (liczonymi od dnia złożenia oświadczenia o skutkach nieważności), oddalając powództwo ewentualne w pozostałym zakresie (tj. w zakresie tzw. wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z kapitału) oraz ustalając, że koszty postępowania ponosi w całości strona pozwana.

Pomimo że w przeważającej części wyrok jest korzystny, to wzbudza sporo kontrowersji. Największym absurdem jest obciążenie naszej Klientki kosztami postępowania w sytuacji, gdy bank w całości przegrał w zakresie żądania głównego (a zatem Sąd miał obowiązek obciążyć bank kosztami powództwa głównego), natomiast co do żądania ewentualnego bank przegrał w 41% (sąd powinien zatem w zakresie roszczenia ewentualnego stosunkowo rozdzielić koszty).
Drugim absurdem jest to, że bank nawet nie twierdził, że wypłacił pozwanej kwotę ponad 199 tys. zł (kwota na umowie), tylko 187 tys. zł (kwota rzeczywiście wypłacona bez kosztów okołokredytowych). Sąd wyrokował zatem ponad żądanie pozwu (bank nie dochodził zwrotu kapitału w kwocie ponad 199 tys. zł).
Po trzecie wreszcie, bank nigdy nie wezwał naszej Klientki do zapłaty z tytułu nieważnej umowy, a modyfikacja powództwa została doręczona wyłącznie nam, jako reprezentującym kredytobiorczynię, stąd też należało uznać, że roszczenie banku o zwrot kapitału nigdy nie stało się wymagalne. W konsekwencji Sąd zobowiązany był oddalić w całości żądanie również i w tym zakresie.
Od wyroku oczywiście będziemy składać apelację.

7. Wyrokiem z dnia 23.09.2022 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie (VI ACa 204/19, SSA Krzysztof Tucharz) zmienił w niewielkim zakresie korzystny dla naszych Klientów wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 18.12.2018 r. (XXV C 2576/18), oddalając jedynie część zasądzonych odsetek (Sąd zasądził odsetki od dnia złożenia oświadczenia o skutkach nieważności) i obciążając Raiffeisen Bank International AG w całości kosztami postępowania.
Co istotne, Sąd nie uwzględnił zgłoszonego przez bank zarzutu zatrzymania, wskazując między innymi na to, że:
(1) zarzut zatrzymania został zgłoszony za wcześnie (w stanie bezskuteczności zawieszonej),
(2) bankowi przysługuje zarzut potrącenia, który jest dalej idący i w tej sytuacji stosowanie prawa zatrzymania nie jest zasadne (prawo zatrzymania jest właściwe dla świadczeń, które nie są jednorodzajowe), co wynika z orzeczenia Sądu Najwyższego do sygn. akt II CSKP 474/22,
(3) instytucja zatrzymania w sporach frankowych jest nie do pogodzenia z zasadami współżycia społecznego (nie gwarantuje należytej ochrony prawnej konsumentom).

8. Dodatkowo w dniu 22.09.2022 r. Sąd Okręgowy w Krakowie (II Ca 2598/21) przedstawił Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości o treści: „Czy umowa kredytu bankowego indeksowanego jest umową wzajemną w rozumieniu art. 487 § 2 k.c.?”