Pytania i odpowiedzi na rozprawie frankowej. Co mówić w sądzie?

Prawidłowe przygotowanie do rozprawy frankowej wymaga znajomości kwestii, o które mogą zapytać sąd lub pełnomocnicy. W tym artykule przedstawiamy najczęściej zadawane pytania, a także przykładowe odpowiedzi. Zapraszamy do zapoznania się z informacjami, które okażą się bardzo pomocne podczas rozprawy frankowej.

Czy przygotowanie do rozprawy frankowej jest trudne?

Przygotowanie do rozprawy frankowej może być źródłem stresu, ale nie musi być trudne, jeśli masz wsparcie doświadczonego pełnomocnika. Rolą adwokata jest nie tylko zebranie i przedstawienie argumentacji przed sądem, ale też pomoc frankowiczom w przygotowaniu merytorycznym do rozprawy. Powinno ono obejmować przede wszystkim wyjaśnienie jakie kwestie pozostają istotne z punktu widzenia weryfikacji umowy kredytowej pod kątem zawarcia w niej zapisów abuzywnych jak również objaśnienie skutków jakie niesie za sobą uznanie umowy za nieważną. 

Pełnomocnik nakieruje cię na istotne szczegóły dotyczące zawierania umowy kredytowej oraz wyjaśni jakie kwestie nie powinny rzutować na kształt ostatecznego rozstrzygnięcia w sprawie. Dla zachowania komfortu w czasie składania zeznań ważne jest, aby być przygotowanym na pytania mające na celu wprowadzenie cię w zakłopotanie. Dobre przygotowanie ograniczy stres i zwiększy pewność siebie podczas przesłuchania.

Kto zadaje pytania na rozprawie frakowej w sądzie?

Podczas rozprawy frankowej pierwszy pytania zadaje co do zasady sąd. Mogą one dotyczyć ogólnych kwestii związanych z twoją umową kredytową, oraz motywami decyzji o zaciągnięciu kredytu frankowego.

Kolejną osobą zadającą pytania będzie najczęściej Twój pełnomocnik, który zazwyczaj dąży do wzmocnienia Twojej pozycji w sprawie.

Najtrudniejsze pytania mogą jednak pochodzić od pełnomocnika banku. To właśnie on będzie starał się wykazać, że wiedziałeś o ryzykach związanych z kredytem walutowym lub że miałeś pełną świadomość warunków umowy.

Jakie usłyszych pytania na rozprawie frankowej?

Na rozprawie frankowej pytania dotyczą głównie okoliczności zawierania umowy oraz Twojej wiedzy na temat kredytu i ryzyk związanych z jego zawarciem. Dla dobrego przygotowania do rozprawy frankowej pomocne będą przykłady najczęściej zadawanych pytań.

1. Kiedy została zawarta umowa kredytowa i w jakim celu? Czy celem było nabycie mieszkania?
2. Czy kredyt został wzięty w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej? Czy w nieruchomości prowadzona była działalność gospodarcza?
3. Czy zakupiona na kredyt nieruchomość była wynajmowana? Jeśli tak, to kiedy?
4. Gdzie byłeś zatrudniony w momencie podpisywania umowy kredytowej?
5. Jak dowiedziałeś się o ofercie kredytu denominowanego lub indeksowanego do CHF? Czy była to informacja z banku, biura pośrednictwa kredytowego czy z innego źródła?
6. Dlaczego zdecydowałeś się na kredyt we frankach szwajcarskich, a nie w złotówkach?
7. Czy w momencie zaciągania kredytu posiadałeś zdolność kredytową w PLN?
8. Czy wcześniej zawierałeś umowy kredytowe, w tym również kredyty we frankach?
9. Ile razy odwiedziłeś bank przed podpisaniem umowy i jak przebiegały te spotkania? Czy przedstawiciele banku szczegółowo omówili cechy kredytu powiązanego z CHF?
10. Kiedy i gdzie została podpisana umowa kredytowa?
11. Czy miałeś możliwość zapoznania się z pełnym zestawem dokumentów przed podpisaniem umowy (np. czy prosiłeś o wersję roboczą do wglądu), czy dokumenty były dostępne dopiero w dniu podpisania?
12. Czy dokładnie przeczytałeś całą umowę kredytową przed jej podpisaniem?
13. Czy istniała możliwość negocjacji warunków umowy? Jeśli tak, to które warunki mogły być negocjowane?
14. Czy wszystkie zapisy w umowie były dla Ciebie jasne?
15. Czy podpisałeś oświadczenie dotyczące ryzyka kursowego i czy zrozumiałeś jego treść oraz byłeś świadomy potencjalnych zagrożeń?
16. Czy pracownicy banku wyjaśnili skutki podpisania umowy kredytowej denominowanej/indeksowanej do CHF?
17. Czy pokazano ci dane dotyczące historycznych kursów franka szwajcarskiego i za jaki okres? Czy z tych informacji wynikało, że kurs może znacznie wzrosnąć?
18. Czy przedstawiono symulację wysokości rat kredytu w przypadku wzrostu kursu CHF?
19. Czy zaprezentowano porównanie kredytu we frankach z kredytem złotowym?
20. Czy wyjaśniono, jak działa mechanizm przeliczania kredytu według kursu CHF? Czy omówiono spread oraz powód stosowania kursu kupna i sprzedaży waluty?
21. Czy kwestionowałeś jakiekolwiek zapisy w umowie?
22. Kiedy zauważyłeś, że umowa może zawierać błędy? Skąd dowiedziałeś się o potencjalnie nieuczciwych postanowieniach w umowie?
23. Czy wnioskowałeś o możliwość spłaty kredytu bezpośrednio w CHF?
24. Czy do umowy zostały zawarte jakiekolwiek aneksy?
25. Jakie jest obecne saldo Twojego zadłużenia?
26. Czy w dacie zawarcia umowy kredytu kredytobiorcy pozostawali w związku małżeńskim? Kiedy miał miejsce ślub? Czy kredytobiorcy pozostają w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej, czy zawierali umowy rozdzielności majątkowej? Jeżeli tak, to kiedy?
27. W jakiej walucie faktycznie spłacałeś kredyt? Ile łącznie wpłaciłeś do banku? 
28. W jaki sposób umowa Cię krzywdzi? Dlaczego uważasz umowę za nieważną?

Pytania i odpowiedzi na rozprawie frankowej – przykłady

Podczas rozprawy frankowej odpowiedzi powinny być przemyślane, a przede wszystkim zgodne z rzeczywistością. Poniżej znajdziesz przykłady, jak odpowiadać na najczęściej zadawane pytania w oparciu o treści zawarte w załączniku, a także nasze wskazówki w zakresie rozumienia istoty pytania oraz ważnych dla sądu okoliczności – przy założeniu, że zawierając umowę posiadałeś status konsumenta, tj. nie zawierałeś umowy w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą bądź zawodową:

1. Kiedy oraz w jakim celu został zaciągnięty kredyt we frankach?
   Data zawarcia oraz cel kredytu frankowego znajdują się w umowie kredytowej. Najczęściej celem było sfinansowanie zakupu nieruchomości na cele mieszkaniowe.
2. Czy kredyt był związany z działalnością gospodarczą?
   Cel zaciągnięcia kredytu frankowego wskazany jest w umowie. W przeważającej większości przypadków kredyty frankowe były brane na cele mieszkaniowe, co warto podkreślić. Co istotne – bez znaczenia jest tutaj źródło utrzymania kredytobiorcy – ważne jest jedynie to, czy celem zawarcia umowy kredytu było finansowanie prowadzonej działalności gospodarczej.
3. Czy nieruchomość zakupiona na kredyt była wynajmowana?
   Odpowiedź powinna być zgodna z prawdą. Jeśli nieruchomość była wynajmowana, należy podać, przez jaki okres. Istotne jest, że sąd zobowiązany jest badać zarówno umowę, jak i założenia kredytobiorcy na chwilę zawarcia umowy kredytu. Co do zasady fakt późniejszego wynajmowania nieruchomości nie powinien negatywnie rzutować na wynik sprawy. Podobnie nie powinno mieć znaczenia, czy ktoś zakupił nieruchomość typowo pod wynajem, o ile tylko nie prowadził w tym zakresie faktycznie działalności gospodarczej, choć podkreślić należy, że niektórzy sędziowie utożsamiają wynajem nawet jednej nieruchomości z prowadzeniem w tym zakresie działalności gospodarczej.
4. Dlaczego zdecydowałeś się na kredyt w CHF, a nie w PLN?
   Frankowicz powinien odpowiedzieć zgodnie z rzeczywistością – czy ewentualny brak zdolności kredytowej w złotówkach wpłynął na decyzję, czy może oferta kredytu frankowego była zachwalana przez doradcę kredytowego jako najkorzystniejsza bo najtańsza. Podkreślić należy, że choć to pytanie pada stosunkowo często, to z perspektywy rozstrzygnięcia nie ma kompletnie żadnego znaczenia.
5. Czy miałeś zdolność kredytową w złotówkach?
   W wielu przypadkach osoby zaciągające kredyt we frankach nie miały zdolności kredytowej w PLN, co mogło wpłynąć na wybór kredytu denominowanego we frankach. To pytanie również nie ma żadnego znaczenia z perspektywy rozstrzygnięcia sprawy.
6. W jaki sposób dowiedziałeś się o możliwości zaciągnięcia kredytu we frankach?
   Odpowiadając na to pytanie, warto przypomnieć sobie, skąd pochodziła oferta kredytu – czy dowiedziałeś się o niej od doradcy w banku, pośrednika kredytowego czy w inny sposób. To pytanie również nie ma żadnego znaczenia z perspektywy rozstrzygnięcia sprawy.
7. Jakie wykształcenie miałeś w momencie zawierania kredytu?
   Frankowicz powinien podać swoje wykształcenie na dzień zawierania umowy kredytowej, zgodnie ze stanem faktycznym. Choć status konsumenta jest kwestią obiektywną i niezależną od posiadanego wykształcenia, a więc samo wykształcenie nie powinno rzutować na wynik sprawy, to jednak pytanie to pojawia się w czasie każdego przesłuchania przed sądem.
8. Czy przeczytałeś całą umowę kredytową przed jej podpisaniem?
   Frankowicz powinien odpowiedzieć zgodnie z prawdą. Jeśli umowa nie była dokładnie przeczytana, nie przesądza to o przegranej w sprawie, a wręcz nie ma żadnego znaczenia dla sprawy – kluczowe jest bowiem przede wszystkim to, że wada umowy wynika z jej treści (i jest to niezależne od zapoznania się z treścią umowy), jak również to, czy przedstawiciele banku rzetelnie informowali o ryzykach związanych z kredytem.
9. Czy zgłaszałeś uwagi do zapisów umowy kredytowej, czy negocjowałeś jej zapisy?
   Odpowiedź powinna być zgodna z rzeczywistością. Najczęściej nie było możliwości negocjacji warunków umowy, poza np. zmianą kwoty kredytu lub wysokości marży. Z perspektywy sprawy istotne w zakresie możliwości negocjacji jest jedynie to, czy kredytobiorca mógł negocjować treść postanowień określających mechanizm indeksacji (np. wskazać kurs właściwy do przeliczeń), względnie negocjować treść umowy w zakresie, który istotnie ograniczyłby ryzyko walutowe po stronie konsumenta.
10. Czy otrzymałeś symulację wysokości rat i salda zadłużenia w złotówkach dla różnych kursów CHF?
    Frankowicz powinien sobie przypomnieć, czy takie porównanie zostało mu przedstawione. W większości przypadków kredytobiorcy nie otrzymywali tego typu informacji ani symulacji​, a jeżeli nawet były jakieś symulacje, to dotyczyły wyłącznie rat kredytowych i odnosiły się wyłącznie do niewielkich zmian kursowych (nie większych niż 20%). Wyjątkiem były niektóre umowy zawierany bezpośrednio w banku BPH S.A., w których znajdowała się modelowa symulacja zmiany wysokości raty i zadłużenia w przypadku zmiany kursu nawet o 100% (przy czym nawet ta symulacja nie była wystarczająca, gdyż bank operował jedynie modelowymi wartościami, tzn. symulacja nie była dostosowana do parametrów konkretnego kredytu)
11. W jaki sposób umowa Cię krzywdzi? Dlaczego uważasz umowę za nieważną?

Odpowiadając na to pytanie kredytobiorca powinien krótko, swoimi słowami, wyjaśnić dlaczego ich zdaniem umowa jest nieważna. Zdecydowana większość umów zawiera dwie podstawowe wady. Po pierwsze, umowa jest wadliwa jeżeli przed jej zawarciem kredytobiorca nie został przez bank rzetelnie poinformowany o ryzyku związanym z umową. Po drugie, wadliwe są zawarte w umowach klauzule indeksacyjne/denominacyjne. Klauzule te najczęściej wskazywały, że przeliczenia związane z umową będą dokonywane po kursie opublikowanym przez bank w jego tabeli kursów. Zapisy te prowadziły do sytuacji, w której to wyłącznie bank, na podstawie jedynie sobie znanych kryteriów, ustalał kurs, zaś od tego kursu zależało ile kredytobiorcy będą musieli płacić lub ile pieniędzy otrzymają.Oczywiście nie należy w pełni polegać na niniejszych przykładach czy podawanych na jakimkolwiek internetowym forum pytaniach, które padają na rozprawach frankowych. Każdy przypadek jest indywidualny, dlatego kancelaria frankowa powinna przepracować z klientem najistotniejsze kwestie. Mogą być one związane m.in. ze specyficznymi warunkami danej umowy lub innymi okolicznościami, jakie towarzyszyły podpisaniu umowy kredytu CHF.

Ile trwa rozprawa frankowa?

Jedno przesłuchanie na rozprawie frankowej zazwyczaj trwa około godziny. Jednak cały proces sądowy może ciągnąć się przez dłuższy czas, zwłaszcza jeśli mówimy o postępowaniu przed sądami obydwu instancji. W zależności od liczby rozpraw i sądu przed którym toczy się sprawa, proces może trwać od kilku miesięcy do nawet 3-4 lat, zanim zapadnie ostateczny wyrok.

Zwykle dobrze przygotowana sprawa frankowa wymaga jednej rozprawy przed sądem I instancji oraz jednej rozprawy przed sądem II instancji. Warto więc skorzystać z pomocy prawnika aby zwiększyć swoje szanse na sprawne przeprowadzenie procesu sądowego i korzystny rezultat.

Podkreślamy, że ok. 98% spraw frankowych kończy się pomyślnie dla kredytobiorców. Doświadczenie adwokata ma kluczowe znaczenie dla końcowego rezultatu, dlatego warto skorzystać z pomocy prawnej udzielanej przez kancelarie specjalizujące się w kredytach frankowych, takich jak Kancelaria Kaczmarski Żurowski Adwokaci.